Vanwege buikkrampen 's ochtends rustig aan gedaan, thuis gebleven. Daarna begon ik me wat beter te voelen en dacht ook dat beweging en afleiding me goed zouden doen. Alleen in het weekend kan ik er echt wat langer tussenuit, dan zijn Hester en Gonzalo er samen voor Mila, en vooral Gonzalo wil dat ook. Dan leek het me ook beter om zelf weg te zijn. Ze nodigden me uit voor de lunch, maar ik had toch geen honger, dus vertrok rond 12 uur. 

Een uur gelopen naar het museum met de muurschildering van Diego Rivera: https://museomuraldiegorivera.inba.gob.mx/

Het bleek op zondag gratis toegankelijk en bevatte een lange muurschildering van circa 15 meter lengte  en 3 hoog, geloof ik, of nog meer. Kan het nu niet precies checken. Maar heel mooi. Ook bijzonder dat een jonge expressieve vrouw een groep jonge kinderen vermaakte met vragen over het schilderij. Ik hoorde ze ook geregeld tellen van 1 tot 10. 

Vlak voor ik naar het museum van Rivera ging hoorde ik al muziek en een zanger, en zag ik mensen salsa en rumba dansen. Een groep iets verderop kreeg een beginner salsales. Ik herkende het, heb met Maarten ooit eens 4 a 5 lessen gedaan, een minicursus.

Mijn maag/buik voelde nog niet helemaal in orde, maar ik dacht dat een klein granenbroodje, soort cracker, heel dun, belegd met groentes zoals augurk en kaas, geen kwaad kon. Ik nam nog gauw een foto van de vrouw op de markt die het voor me klaarmaakte. Intussen keek ik uit op de Paseo de Reforma die nu autovrij was en in gebruik genomen door fietsers, steppers, skaters. Na het broodje wilde ik me bij hen mengen met een uberfiets en op weg naar het nationaal museum voor antropologie.

Maar helaas, net toen ik mijn fiets ontgrendeld had, reden er al weer auto's, en was ik net te laat.

Heel erg de moeite waard, zie de vele foto's die ik maakte.

Er waren Engelse teksten, maar die waren vrij saai: betroffen feitelijke informatie van welk volk waar leefde, de godsdienst, de rituelen etc.

Maar de schilderijen, de poppetjes, de kunst was erg mooi neergezet en het was genieten om hier tussendoor te lopen, foto's te maken van zoveel moois.

Het was druk, gratis voor alle Mexicanen. Anderen moesten in de kleine rij een kaartje kopen a 75 pesos, circa 4 euro. 

http://www.museotamayo.org/

Het was al 5 uur, maar het was gratis en ik liep er langs. Was wel aardig. De eerste kunstenaar was zijn identiteit kwijt en maakte mooie werken van gezichten met spiegels en gezichten van natuurlijke materialen.

Daarna was er een zwart gordijn, dat voor me werd open gedaan. Er was muziek en een video op groot scherm, die net was afgelopen.  Ik zag mensen op de grond zitten en liggen en ging ook lekker zitten. Zag toen een danser die bewoog in de natuur, op de muziek. Later kwam er nog een danser bij. Fijn om even rustig te kunnen zitten, luisteren, kijken. Het museum was klein en er klonk telkens een soort waarschuwingsbel. Ik ging er maar uit, liep naar huis. Mila op schoot gehad, macaroni gemaakt en weer vroeg naar bed.