Vandaag had ik dan eindelijk mijn eerste spaanse les van Yunuen. We begonnen direct in het spaans en ze vroeg me wat ik deze dag al gedaan had. Dus vertelde ik over  het wandelingetje met Hester naar het Hippodrome, de kopjes capucinno van café Amsterdam. Deze drinken we al wandelend op. Later vroeg ik naar haar werk. Ze studeerde Farmacie en deed een master Gezondheidskunde (Sanidad oid) aan de VU in Amsterdam. Ze had een baan bij Artsen zonder grenzen in Mexico stad, maar die functie werd opgeheven. Het gaat nu meer om logistiek. Nu geeft ze Franse en Spaanse les, aan een school en privé. Haar zoon werkt voor een bedrijf in Paraquay, Brazilië en leert Portugees. Het was een prettige les, ze liet mij iets vertellen en schreef daarna de zin op en verbeterde en legde uit, zo kwam er ook nog veel theorie bij. Een uur was precies genoeg. En nu weet ik waarom er in de Spaanse taal een regel is ingevoerd, waardoor je niet meer hoeft te zeggen: Le las doy. Hem geef ik ze (meervoud) bijvoorbeeld de bloemen, zouden we zeggen. Maar lelas heeft de betekenis van gek, dus is er de regel dat je dan zegt: se las doy.