Uber heeft enorm in Mexico (stad) geïnvesteerd, omdat de Chinese concurrent Didi ook op deze stad aast. Wie de strijd wint heeft deze miljoenenstad. De dienst die het snelst reageert op een verzoek om een taxi, bepaalt het gedrag van de klant. Als Uber telkens 3 minuten later pas een taxi aanbiedt, dan gaat Didi winnen. 

Via Hester kreeg ik een inkijkje in de werkwijze van het bedrijf: een klant doet via de app een oproep voor een taxi, hij geeft gewenste tijd aan en de bestemming. De uberchauffeurs uit de omgeving van de oproep ontvangen een melding. Ze kunnen de rit accepteren. Pas bij aankomst op het adres krijgen ze te zien waar de rit naar toe moet. Minder gewenste ritten zoals helemaal naar het vliegveld kunnen op deze manier niet geweigerd worden.

Zowel taxiklant als taxichauffeur krijgen na de rit het verzoek om de ander te waarderen met  1 tot 5 sterren en met commentaar.

Zowel klanten als chauffeurs kunnen na een aantal slechte waarderingen geweigerd worden door uber: de klant kan geen rit  meer bestellen; de chauffeur krijgt geen rit meer aangeboden.

Later las ik dat de Mexicaanse overheid dit voorjaar scherpere regels heeft opgelegd aan al het commerciële taxivervoer: klanten mogen niet met cash betalen, maar met creditcard; ook prepaid cards mogen niet. Dit om wildgroei te voorkomen, lees meer

Voor vandaag hadden Hester en G een privé Uber chauffeur geregeld. Een chauffeur die ze in hun begintijd in Mexico hadden leren kennen als vriendelijk en betrouwbaar. Hij gaf hen zijn telefoonnr, voor als ze een rit zonder tussenkomst van Uber wilden. Dat is voor beide partijen goedkoper. Zo beschikten we vandaag over een privéchauffeur, die ons naar de piramides reed, mee hielp met tillen van de kinderwagen de trap en af in de parkeergarage, mee at bij het restaurant dat hij ons aanraadde en als hulpvaardige vriend zo de dag met ons doorbracht.

 We reden naar de prehispanische stad Teotihuacan, circa 45 km ten noorden van ons appartement. Circa 1 uur rijden, zonder files bijna, alleen op het laatst was het stapvoets rijden, maar dat was ook wel nodig vanwege het wegdek met steentjes. 

Als eerste bezochten we een familieranch, we kregen hier een verhaal van een gids over onder andere aquamiel Pulque: een gefermenteerd drankje.

Heel vaak had ik het deze naam al gelezen langs de kant van de weg. Het gaat om een sap gemaakt door een bepaalde soort agaveplant. Een bloemstengel moet je afsnijden en dan maken de bijen er deze gezonde drank van. Gedurende 4 a 6 maanden kan je 0,2 tot 5 tot 6 liter per dag oogsten. Het licht alcoholisch drankje wordt ook  wel pulque genoemd.

https://en.wikipedia.org/wiki/Aguamiel

Later proefden we het, het had iets van mijn eigen waterkefirdrankje thuis.

Hij demonstreerde ook de andere nuttige functies: hele sterke draden, en papier. Even later kwamen een jonge vrouw en man producten demonstreren en laten proeven: pulque jam, een douche-schrobdoekje gemaakt van de vezels; pulque drank, pulque shampoo.

Ook een mooi voorproefje van de mooie steensoorten; met in de winkel tal van kunstvoorwerpen gemaakt van deze stenen. 

Uiteraard begonnen we met de pulque; daarna volgden Tequila en koffie likeuren. De tequila's moeten we pas drinken nadat we een stuk citroen met zout in de mond hadden genomen. Ik vond eigenlijk alleen de koffielikeur lekker.

Hester vond een krukje, waar ze M. kon voeden. Het was niet druk. Ik gaf onze demonstratie-man een fooi (circa 5 euro) en we gingen naar het toilet. Mooi he? (de foto)

Een stukje gereden, M. ingesmeerd met factor 50, en wij ook. Ik mijn Mexicaanse hoed op. M. kreeg een doek over haar heen. G. droeg haar in de draagzak.

De piramide van de zon is het een na grootste bouwwerk van het precolumbiaanse Midden-Amerika.

Het gebied met de 2 piramides en kleinere bouwwerken ertussen in is gratis te bezoeken voor Mexicanen, de chauffeur kocht alleen kaartjes voor Hester en mij, 90 pesos (circa 4 euro).

We liepen langs  kraampjes met bekende snuisterijen, maar ook onbekende, zoals fluitjes met dierengeluiden, vooral vogels, maar ook wel met griezelige fantasie? geluiden. Deze begeleidden ons de hele tocht. Na een kwartier in de rij konden we de eerste trap op. Maar halverwege de brede stenen trap moesten we al wachten tot we verder konden. Op het eerste plateau bleek pas echt hoe lang de rij was. De rij liep wel 50 meter naar rechts en slingerde dan terug naar links waarna je weer verder de trap op kon. We hebben zeker een half uur in de hitte (28 graden) in deze lange rij gestaan, een rij die maar heel langzaam opschoof. Hester en ik stelden voor dat we de beklimming vergaten en in plaats daarvan het plateau zouden lopen, rondom de piramide. Iedereen vond het prima. G. had hem al eens eerder beklommen.  Op het plateau konden we lekker doorlopen. Voor M. was dit ook wel het maximum, ze begon te huilen op het einde. 

Toch een heel bijzondere ervaring, om met zo velen de trappen op en af te gaan; het wijdse uitzicht; het besef dat hier circa 125.000 mensen hebben gewoond op het hoogtepunt: de eerste 50 jaar  van onze jaartelling. Wat een macht de piramides uitstraalden. In de eerste eeuw waren er  maar 5 steden groter dan deze, wereldwijd.  Meer info

We gingen ook nog even het museum in. Daarna was het echt lunchtijd, voor ons en weer voor M.

Links: onze chauffeur. Ik koos een gerecht met gegrilde groentes en onder andere Chayote. Het was weinig gekruid en ik vond de Chayote, die ik al kende uit mijn volkstuin, ook nu niet geweldig lekker. Verder zat er Nopal in, als heel blad. Deze vind ik lekkerder dan toen ik hem klaarmaakte. Van de chauffeur hoorde ik dat je hem 10 minuten moet koken.

Met een schaaltje tortillas en na toevoegen van het minst gekruide sausje (groen) was het erg lekker. Hester was minder blij met draadjesvlees, dat ze te droog vond. Later ook last van haar buik, net als ik trouwens. Lag het misschien aan mijn drankje? Limonade van Jamaicabloemen? 

Daarna reden we naar een basiliek, de oude en de nieuwe, hier samen op de foto,  die enorm veel bezoekers trekt. Dagelijks!  

https://nl.wikipedia.org/wiki/Basiliek_van_Guadalupe

Onze chauffeur vertelde dat de basiliek is gebouwd omdat iemand een droom kreeg, dat hier een basiliek moest komen. Het is een bedevaartsplek.  De plaats wordt door miljoenen mensen per jaar bezocht, en is daarmee op Rome na het meeste bezochte christelijke bedevaartsoord. Voornamelijk op 12 december, de feestdag van de Maria van Guadalupe, is het er erg druk.

Er waren heel veel dansgroepen verkleed met veren en rinkelende nootomhulsels? aan de enkels, onder begeleiding van trommels. Ik maakte een kort filmpje, zie de foto link bovenaan.

De chauffeur en G. gingen nog even een religieus museum in. Hester, M. en ik hadden zo wel  genoeg indrukken en warmte gehad. We zochten nog een plekje voor Hester om M. te voeden, maar vonden het niet. Dan maar in de auto terug naar huis. Eenmaal thuis wilde M. 3x achter elkaar drinken. Na het eten (soep van de dag ervoor, G. maakte salade) gingen Hester en G. nog even kijken voor een nieuw huur-appartement vanaf januari. En daarna allemaal  direct naar bed, circa 9 uur.  M. had gelukkig een goede nacht.